Ja, daar kunnen we om lachen, maar er zit wel iets in.
En er is meer aan de hand. Objectieven uit de jaren vijftig/zestig kun je toch niet een op een vergelijken met die van na 2002. Er werd glas gebruikt met mogelijk lood, thorium en/of allerlei andere zaken erin. Slijpen ging nog niet deels met CNC. Er waren nog geen krachtige computers voor herberekeningen. Ultra-efficiënte multi-coating bestond nog niet. Etc., etc.
En ja, glas en ook Canada-balsem kunnen mettertijd verkleuren. En zo zijn er nog wel wat subtiele zaken die inderdaad aan een soort van rijping zouden kunnen bijdragen (bovenop wat ik noemde in de eerste alinea). Op papier is dit allemaal flauwekul wellicht. En sommige critici zullen graag aanvoeren dat men het zich allemaal maar inbeeldt. Maar het gaat om de praktijk. Een Fender Tele- of Stratocaster uit de jaren vijftig, of een Martin akoestische gitaar uit die tijd, klinkt echt wezenlijk anders dan een nieuwe. En zo zijn er nog talloze andere voorbeelden te geven. En het beperkt zich zeker niet tot houten instrumenten of oude elektronica.
Kort samengevat: ik kan mij goed voorstellen dat die recente Planar nogal steriel overkwam.
