Allereerst, leuk om dat artikel, in de oude spelling, te lezen.
Grappig ook dat daar nog wordt gesproken over de gulden snede. Later ging men (voor het gemak?) vaker uit van de regel van derden. Dat is vergelijkbaar, maar toch niet helemaal hetzelfde.
Het eerste deel (de belichtingsgraad) laat ik, net als Ben, even voor wat het is.
Dan de compositie. Het origineel, met de molen in het midden, is inderdaad wat minder gelukkig. Daar zullen de meesten het vermoedelijk over eens zijn. Ook is er misschien wat teveel "aan de hand". Die twee zaken staan niet helemaal los van elkaar trouwens.
Aansnijden, waardoor de molen uit het midden komt, is dus het credo. Voor beide oplossingen valt iets te zeggen. Ikzelf neig toch meer naar de eerste oplossing. Of dat dan ouderwets is, is weer een discussie op zich. Daarvan ben ik nog niet overtuigd.
Zo'n kronkelweg die naar de horizon leidt werkt op zich wel fijn. Maar hij komt niet echt bij de molen uit. En die telegraafpalen maken het geheel wat onrustiger, wat mij betreft. "Hinken op meerdere gedachten" en zo. Dat komt een foto niet altijd ten goede. Nou ja, een beetje een twijfelgeval misschien.
Maar het meest bepalend voor mij is de kijkrichting van de molen. Kan een molen kijken dan? Nou, dat niet echt, maar hij heeft in mijn beleving wel een gezicht. De kant van de wieken. Of zoals-ie op de wind staat. In dat opzicht is deze foto niet en face, maar meer en profil. Of zeg maar driekwart in die richting. En een profielfoto met het gezicht naar rechts kijkend en in de rechterkant van de foto werkt meestal niet zo goed.
